Любіць радзіму, як маці сваю

Личности Общество

Маленькая вёсачка Загацце сёння наўрад ці можа нечым прывабіць турыста альбо проста падарожніка, але яна адметная прыгожымі людзьмі, якія верныя ёй да канца.

Дзіцячыя ўспаміны звязвае Аксіння Гуд з Капсанамі, што ў Засінцаўскім сельсавеце, з вялікай гаспадаркай. Бацька і маці нарадзілі дзевяцярых дзетак, а каб гадаваць іх, патрэбна было шмат працаваць. І працавалі ад цямна да цямна і бацькі, і старэйшыя дзеці. Усе выраслі сумленнымі, годнымі людьмі.

– Шасцёра нас засталося, стараемся падтрымліваць блізкія адносіны, дапамагаем адно аднаму, – дзеліцца мая суразмоўца.

Пасля вучобы ў Краснабярэжскім тэхнікуме адправілі маладога агранома-палявода Аксінню Гуд у калгас «Рэвалюцыя» загадчыцай загацянскай фермай. Так і адпрацавала яна на адным месцы аж да самай пенсіі.

– Я ж з іншай вёскі была, – рассказвае жанчына. – Таму здымала пакой ў будучай сваёй свякроўкі. Так сталася, што пабра-ліся з сынам гаспадыні Аляксеем і пражылі ў любові і згодзе ўсё жыццё. Хату сваю пабудавалі, завялі вялікую гаспадарку, пасадзілі сад, абраблялі зямлю. А яшчэ ж у калгасе працавалі заўзята. На ферме па 700 галоў жывёлы стаяла, адказнасць на мне вялікая была. Аляксей механізатарам шчыраваў. Дапамагалі адно аднаму, бо ведалі, што ніхто не дапаможа…  Дзетак траіх выхавалі – дзве дачкі і сыночка. Алена з Наталляй у Нароўлі ды Ельску ўладкаваліся, свае сем’і маюць, а Віктар са мною застаўся. Яго дапамога пасля смерці мужа ох як патрэбна стала!

Аксіння Мікалаеўна доўга яшчэ распавядала пра сваё сялянскае жыццё-быццё, пра дзетак, пра калгасныя будні. А калі размова пайшла пра маладое пакаленне, на вачах у жанчыны неспадзеўна выступілі слёзы.

– Шкада мне іх, неразумных, у блуд ды спакусу зводзяць іх нядобрыя людзі. Нам нельга дапусціць, каб моладзь нашу адурманілі, атруцілі іх галовы чужымі каштоўнасцямі праз інтэрнэты розныя… Няхай лепш сваім розумам і сваёй працай жывуць. І любяць сваю радзіму, як сваю маці. Такі наказ дала жанчына маладым лю-дзям напрыканцы нашай сустрэчы.

І сапраўды, любоў да роднай зямліцы, да каранёў сваіх, да людзей дае сілы і ўмацоўвае духам. На тым заснавана жыццёвая філасофія Аксінні Гуд.

Васіль Мітрафанаў



Добавить комментарий

Ваш e-mail не будет опубликован. Обязательные поля помечены *